Dekomunizacja ulic dotarła do Chocza. Gen. Edmund Taczanowski zastąpi Bolesława Wieczorka

- Wysłaliśmy już zawiadomienia o zmianie nazwy ulicy do mieszkańców oraz najważniejszych instytucji i służb ratunkowych - mówi sekretarz gminy Magdalena Marciniak.

Co najważniejsze dla mieszkańców zmiana nie oznacza konieczności wymiany dokumentów. Artykuł 5 ustęp 2 tzw. ustawy dekomunizacyjnej mówi, że zmiana nazwy ulicy dokonana na podstawie tego aktu pozostaje bez wpływu na ważność dokumentów zawierających nazwę dotychczasową. Oznacza to, że np. dowód osobisty, prawo jazdy oraz dowody rejestracyjne pojazdów, mimo zmiany nazwy ulicy, przy której mieszka osoba legitymująca się nimi, będą ważne dopóki nie upłynie ich termin ważności.

Zgodnie z ustawą o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej samorządy miały rok na zmianę nazw ulic związanych z systemem komunistycznym. Gminy, które tego nie zrobiły, oddały niejako decyzję w ręce wojewody, który nazwy mógł zmieniać w porozumieniu z Instytutem Pamięci Narodowej. Tak też stało się w przypadku ul. Wieczorka.

Z notatki historycznej dołączonej do pisma przygotowanego przez Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu działającą przy Instytucie Pamięci Narodowej wynika, że Bolesław Wieczorek był działaczem komunistycznym Polskiej Partii Robotniczej, komendantem posterunku Milicji Obywatelskiej w Choczu. W okresie PRL był on jednoznacznie traktowany jako jeden z funkcjonariuszy komunistycznych poległych w walce o utrwalenie władzy ludowej. Żył w latach 1911-1945.

Z kilku propozycji nowej nazwy ulicy, które przygotował Zespół do spraw wykonania ustawy o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego wojewoda Zbigniew Hoffmann wybrał gen. Edmunda Taczanowskiego. Nowy patron ulicy urodził się w 1822 r. w Wieczynie. Był uczestnikiem powstania z 1848 r., za co został osadzony w twierdzy Krotoszyn. Zaciągnął się jako ochotnik do armii republikańskiej Garibaldiego. Uczestniczył w przygotowaniach do powstania styczniowego. Od kwietnia 1863 r. dowodził oddziałem działającym w okolicach Pyzdr i Koła, a następnie pełnił funkcję dowódcy wojsk województwa kaliskiego i mazowieckiego, staczając bitwy m.in. pod Łaskiem, Oleścem, Sędziejowicami, Kruszyną, gdzie jego oddział został rozbity. Po klęsce wyemigrował najpierw do Francji, później do Turcji, a w rodzinne strony powrócił po ogłoszeniu amnestii dla uczestników powstania. W 1938 r. jego szczątki zostały uroczyście przewiezione na Cmentarz Wojskowy na Powązkach.