Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Znacie losy ,,Groma"?

Historia Edwarda Błaszaka ps. ,,Grom" opracowana przez Tomasza Wojtalę:

Urodził się w 27 sierpnia 1915 w Skarydzewie (pow. Kępno) w rodzinie chłopskiej Jana Błaszczaka i Anny z d. Mazur. Rodzina zamieszkała w Broniszewicach (pow. Pleszew), gdzie kupiła gospodarstwo rolne. Ojciec był powstańcem wielkopolskim, działaczem ludowym i posłem BBWR.

E. Błaszczak ukończył podchorążówkę w Gnieźnie i kurs d-cy plutonu w Pyzdrach. W 1939 r. zmobilizowany do 70 Pułku Piechoty w Pleszewie. Był d-cą oddziału do zwalczania niemieckiej dywersji. Skazany zaocznie przez niemiecki sąd wojskowy na karę śmierci pod zarzutem zabójstwa przywódczyni Hitlerjugend w Broniszewicach Elisabeth Meishole. Ukrywał się na Kielecczyźnie. Wstąpił do ZWZ. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w 1941 r. skierowany do konspiracji w województwie lwowskim. Aresztowany przez Niemców i więziony w Komarno-Buczałach, w Rudkach k. Lwowa i samym Lwowie. Po zwolnieniu w 1942 r. wstąpił do oddziału partyzanckiego AK Hieronima Miąca ps. „Korsarz” na Zamojszczyźnie, a po jego śmierci został d-cą oddziału. Wsławił się wieloma akcjami przeciwko Niemcom i policji ukraińskiej. W 1944 w ramach akcji „Burza” jego oddział wyzwolił miasteczko Szczebrzeszyn.

Po wkroczeniu Sowietów na ziemie polskie nie ujawnił się. 7.X.1944 przeprowadził brawurową akcję zdobycia więzienia UB w Zamościu. Żołnierze „Groma” przebrani w mundury „berlingowców” uwolnili 34 aresztantów. W II.1945 r. E. Błaszczak wrócił do Wielkopolski. Włączył się w działalność PSL Stanisława Mikołajczyka. Objął funkcję sekretarza przy Pełnomocniku Rządu do spraw Administracji Publicznej na Województwo Poznańskie. Organizował starostwa powiatowe w Jarocinie, Ostrowie Wlkp., Kaliszu, Turku i Koninie. Został pełnomocnikiem rządu ds. Ziem Zachodnich i wyjechał do Szczecina. Sekretarz wojewódzkiego PSL i członek Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie. W 1947 r. aresztowany przez UB. Skazany przez sąd w Poznaniu na 5 lat więzienia i utratę praw obywatelskich.

Na wolność wyszedł po 4 latach na mocy amnestii. W 1957 r. zrehabilitowany przez Sąd Najwyższy PRL. Pracował m.in. jako brygadzista w PGR w Marszewie, specjalista agronom w Prezydium PRN w Pleszewie. Zakładał szkołę rolniczą w Marszewie. Był wiceprezesem GS „Samopomoc Chłopska” w Czerminie, potem kierownikiem Składnicy Maszyn Rolniczych w Pleszewie. Przerywane przez wojnę i więzienie studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim ukończył dopiero w 1966. Został radcą prawnym w Powiatowym Związku GS „SCh”. W okresie 1966-70 prezes ZBOWiD w Pleszewie. Członek Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Świadek w sprawie zbrodni wojennych Kałmuckiego Korpus Kawalerii w służbie niemieckiej na Zamojszczyźnie. Zmarł 28.VIII.1976 r. w Pleszewie. Jego imię nosi Szkoła Podstawowa w Chmielku (pow. Biłgoraj).

POLECAMY RÓWNIEŻ