Chocz. Konkurs na wiersz z okazji 720 - lecia miejscowości

Chocz. Rozstrzygnięto konkurs na wiersz o Choczu z okazji 720 - lecia. Komisja konkursowa w składzie Jolanta Rzepka, Elżbieta Kornacka i Monika Piłka wyłoniła zwycięzców w dwóch kategoriach: dorośli oraz gimnazjum i szkoła ponadgimnazjalna.

W tej pierwszej za wiersz ,,Ochoczo o Choczu opowiem'' główną nagrodę przyznano Halinie Markiewicz. Wyróżnienie otrzymał Piotr Strzyżykowski za utwór Mój Chocz. W drugiej kategorii ex aequo zwyciężyły Klaudia Ircha (Krajobrazowy Chocz) i Aleksandra Wąsiewicz (Co to Chocz). Na uwagę zasłużyły także prace Anny Konowrockiej (Lot nad Choczem) i Marii Sokalskiej (Chocz).

Zwycięzcy otrzymali nagrody w postaci odtwarzacza marki Pionier, aparatu cyfrowego CANON oraz wieży PHILIPS. Upominki wręczali: Marian Wielgosik Wójt Gminy Chocz oraz Jan Woldański Przewodniczący Rady Gminy Chocz. W sumie w konkursie udział wzięły 22 osoby. Prace nadesłano z różnych zakątków kraju, m.in. z Wieliczki i Nowej Huty.
Wyniki konkursu ogłoszono 4 stycznia. Data nie była przypadkowa. W tym dniu obchodzone są imieniny Kazimierza, a historia Chocza jest mocno związana z osobą Kazimierza III Wielkiego. W ten sposób uczczono jego pamięć. Dodatkowo tego dnia rozstrzygnięto skierowany do uczniów gimnazjum coroczny konkurs z wiedzy na temat gminy Chocz.

W tym roku pytania dotyczyły nie tylko historii małej ojczyzny, ale także postaci królów: Jana Kazimierza i Kazimierza Wielkiego oraz wielkopolskich miejscowości zaliczanych do tzw. miast kazimierzowskich. W składającym się z trzech etapów konkursie najlepsi okazali się Olga Jezierska, Tomasz Furtak i Magdalena Wróblewska.

Wyróżnione wiersze:
1
Nad naszą Prosną, piękną rzeką polską
w krainie zwanej Południową Wielkopolską
leży Chocz, jak wszyscy dobrze wiecie,
który obchodzi swe siedemset dwudziestolecie,
a pobliskie lasy tworzą Puszczę Pyzdrską.

2
Chocz stanowi centrum dwunastowioskowej gminy
z Urzędem przyjaznym dla każdej rodziny,
jest to kraina rolnicza, niezbyt zasobna
przemysłu jakiegoś spotkać tu niepodobna,
i dookoła tylko lasy, pola, a na nich oziminy.

3
W Choczu w ubiegłym wieku,
wspomnij to starszy człowieku,
jak przez rynek brukowany
szły krowy, kozy i barany
na łąki Wspólnoty przy Błotni cieku.

4
Kiedyś tu była remiza strażacka,
a w niej co roku majówka junacka
kończąca pierwszomajowe obchody
z kiełbaską i oranżadą dla ochłody,
i nieraz potyczką wszczętą znienacka.

5
Obecnie GOK w tym samym budynku
lecz rozbudowany i pod nową warstwą tynku,
gdzie krzewi się kulturę i ceni obyczaje,
jak na Gminny Ośrodek Kultury przystaje
z ekstra orkiestrą dętą w pełnym rynsztunku.

6
Tutaj od lat jest duża szkoła podstawowa
Co rusz reformowana ale zawsze państwowa,
tzw. zimowa była szansą dla roczników wojennych,
nawet dwuletnia rolnicza dla bardzo wielu chętnych,
ostatnio gimnazjum i kadra nauczycieli doborowa.
7
W Choczu ośrodek zdrowia był przy Rynku
z apteką na rogu, w tym samym budynku
po latach koło szkoły duży ZOZ powstał,
nowoczesny, by nikt bez pomocy nie został,
a służba medyczna zawsze gotowa do ratunku.

8
Są tu też dwa zabytkowe kościoły,
gdzie Franciszkanie sypią na głowy popioły
i odpust na Matki Boskiej Szkaplerznej
ze straganami i obrzędami czci wielkiej należnej
dla parafian i ich rodzin z Polski połowy.

9
Jest w Choczu tradycja jedyna taka dookoła
mowa tu o Turkach – strażnikach kościoła
w swym uroczystym stroju z pięknym pióropuszem
stoją przy Grobie Pańskim z wielkim animuszem
w całej okolicy nikt im dorównać nie zdoła.

10
W pradziejach Chocz był miastem z królewskim rodowodem
lecz został tylko dużą osadą, jakby mimochodem,
jest jednak nadzieja na powrót praw miejskich
za przyczyną Gminy i głosów nas wszystkich
jego prestiż i ranga społeczna wzrośnie tym sposobem.

11
Wszystko co było, jest i będzie w gminie i parafii
każdy w gazetce „Echo” wyczytać potrafi,
za sprawą grupy chętnych, mądrych ludzi
„Echo” edukuje, informuje i refleksje budzi
z błogosławieństwem biskupim do każdego trafi.

„Krajobrazowy Chocz”
Klaudia Ircha

Gdzie Prosna nurtem swym bystrym bieży,
Tu maja wieś, tu Chocz leży.
Z daleka widać strzeliste dwie wieże,
Co jakby Kazimierza Wielkiego rycerze.
Dumnie na wieś naszą spoglądają,
Patrząc jak ludzie się tu krzątają.
Tutaj dwa parki i piękna szkoła,
Która na naukę co dzień nas woła.
A obok szkoły „Orlika” mamy.
Codziennie z niego też korzystamy,
By nasze ciało dobrze się miało,
Żeby przez życie iść prężnie i śmiało.
Rozrywki tutaj nam nie brakuje,
bo GOK dobrze nam funkcjonuje.
Piękne są pola, przydrożne drzewa,
Kwieciste łąki, gdzie słowik śpiewa.
Ludzie tu dobrzy, wyrozumiali,
Chętnie, by gości też tu przyjmowali,
Wielu mieszkańców świat wielki nęci,
Lecz Chocz zostaje zawsze w pamięci.
Tutaj się kocha , tutaj się wraca…
Oj, żeby była tu jeszcze praca

„Co to Chocz”
Aleksandra Wąsiewicz

Pytasz mnie, co to Chocz?

Ja odpowiadam:
Chocz to niewielka wieś,
Nad brzegiem Prosny leżąca.
Chocz to miejsce,
O którym nie każdy wie i pamięta.
Chocz to ludzie,
Krajobrazy,
Rośliny,
Zwierzęta.

Pytasz mnie, co to Chocz ?

Ja odpowiadam:
Chocz to wiosenny zew,
Ptaków śpiew,
Chocz to kolegiata
- Zabytek nasz.
Chocz to też polny kwiat,
Piękny las.

Pytasz mnie, co to Chocz ?

Ja odpowiadam:
Chocz to dla wielu wspomnienia:
Dzieciństwa,
Młodości,
Ukojenia,
Chocz to przeżycia,
Dla wielu…
Całe lata z życia.

Pytasz mnie, co to Chocz ?

Ja odpowiadam:
Chocz to miejsce,
Do którego wracać każdy chce.
Chocz to radość, śmiech.
Chocz to coś, czego opisać się nie da.
To przecież cząstka każdego z nas.
Chocz to coś,
Co każdy w sercu ma.