Psi senior, czyli wszystko, co warto wiedzieć o psiej starości

Biorąc pod dach słodkiego szczeniaczka, musimy mieć świadomość, że kiedyś stanie się psim seniorem. Choć trudno w to uwierzyć, również jesień psiego życia może być piękna i dawać opiekunowi satysfakcję z relacji z psem.
Nie da się jednoznacznie określić, kiedy zaczyna się ten okres. To sprawa bardzo indywidualna i w odmienny sposób przebiega u każdego psa. Natomiast faktem jest, że psy duże np. dogi niemieckie, bernardyny, berneńskie psy pasterskie starzeją się znacznie szybciej niż małe pieski.

Starzejące się psy, podobnie jak ludzie, cierpią na różne dolegliwości zdrowotne, dlatego najważniejszym elementem opieki nad nimi będą regularne wizyty u lekarza weterynarii i badania kontrolne. Stan zdrowia psiego seniora będzie dyktował aktywności, na jakie możemy sobie pozwolić z psem, a jakie należy zastąpić inną zabawą. Konsultacja z lekarzem powinna dotyczyć nie tylko badań laboratoryjnych krwi, ale również motoryki i ograniczeń ruchowych. Psy z upływem lat stają się słabsze i potrzebują więcej odpoczynku. Zmniejsza się również zakres ich ruchów, a samo poruszanie staje się sztywne i często towarzyszy mu ból.

W związku z tym powinniśmy obserwować jakie ruchy sprawiają im problem, żeby niepotrzebnie nie narażać psów na cierpienie. Najczęściej z repertuaru psich sztuczek trzeba wykluczyć stawanie na dwóch łapach, odbijanie się od przedmiotów, turlanie się a nawet zwykłe siadanie na komendę. Te tricki możemy jednak zastąpić innymi, które korzystnie wpłyną na mobilność naszego psa. Dobrym rozgrzewającym i rozciągającym ćwiczeniem będą spokojne obroty wokół własnej osi, ukłon, slalom między nogami, czy przekraczanie ułożonych na podłożu patyków. Zrezygnujmy z wysokich przeszkód na rzecz ułożonych na ziemi niskich przedmiotów, na które pies musi wejść lub się w nich schować (np. duże pudła). Szybkość uczenia się nowych sztuczek i chęć podejmowania aktywności zależy w dużej mierze od tego, w jaki sposób pracowaliśmy do tej pory z naszym psem. Szybciej będą uczyły się psy, które były aktywne, jednak odpowiednio skomponowany trening spodoba się również psom, które nigdy wcześniej nie pracowały. Ważne jest, żeby trening był dostosowany do możliwości psa seniora. Powinien być krótszy i mniej intensywny. Nastawiony na zbudowanie w psach motywacji do pracy z nami, a nie zdobycie konkretnych umiejętności (to zostawmy młodszym psom). Jednym słowem mając psa seniora nie stawiajmy mu zadań, którym nie będzie w stanie sprostać. Zamiast satysfakcji zafundujemy i sobie i psu frustrację.

Nie rezygnujmy ze spacerów. Niech będą one mniej intensywne ale regularne. Zmieniajmy trasy spacerów oferując nowe zapachy psim nosom. Jeśli tylko jest taka możliwość pozwólmy psu pływać. To idealna aktywność. Odciąża schorowane stawy pozwalając jednocześnie na utrzymanie masy mięśniowej, przez co psiak dłużej zachowa sprawność. W większych miastach możliwe jest korzystanie z bieżni wodnych dla psów, jednak wiąże się z to z dość dużym wydatkiem finansowym. Intensywne wspólne bieganie, jazda na rowerze, przeciąganie szarpaka, aportowanie, czy fresbee to nie zajęcia dla seniora. Nawet jeśli z przyzwyczajenia pies przebiegnie kilka kilometrów, to gdy emocje opadną, będzie odczuwał ból. Przecież nie o to nam chodzi. Natomiast z dużym powodzeniem możemy wykorzystać psi nos. Pomimo znacznego osłabienia wszystkich zmysłów, węch doskonale zaspokoi psią potrzebę aktywności zarówno fizycznej jak i umysłowej.

Psy podobnie jak ludzie w starszym wieku cierpią na różnego rodzaju zespoły otępienne, demencję. Występuje u nich również zespół zaburzeń poznawczych, przez co maleją zdolności adaptacyjne, a pies gorzej reaguje na wszelkiego rodzaju zmiany w otoczeniu. Żeby temu zapobiec starsi ludzie rozwiązują krzyżówki, uczą się języków obcych, czy rozwiązują sudoku. Jak będzie wyglądać sudoku dla psa? Na początek świetną gimnastyką psiego nosa i umysłu będą porozrzucane smaczki w trawie lub w wersji domowej praca na macie węchowej, czy kocyku, w którego fałdach ukryjemy smaczki. Psy mogą szukać nie tylko jedzenia ale również zabawek. Prawie wszystkim seniorom podoba się zgadywanka „w której ręce” gdy pies wybiera, w której z zaciśniętych pięści mamy schowany smaczek. Zabawy węchowe mogą być początkiem przygody z noseworkiem, w którym starsze psy dobrze się sprawdzają. Podstawowym problemem z którym borykają się opiekunowie w doborze zabaw węchowych jest dostosowanie właściwego poziomu trudności, który gwarantuje powodzenie. Pamiętajmy zatem, że zawsze lepiej zacząć od prostszych zadań stopniowo podnosząc poprzeczkę, niż zniechęcić psa niepowodzeniem.

Jeśli nasz pies lubi kontakty z innymi psami pozwólmy mu na nie uważajmy na młode nachalne psy. Nie pozwalajmy im zaganiać, ani skakać na naszego psa. W tym okresie powinniśmy w szczególny sposób go wspierać i chronić.

Psia starość jest bardzo trudnym okresem zarówno dla psa jak i opiekuna. Nie musi jednak oznaczać stagnacji i rezygnacji z relacji z psem. Wręcz przeciwnie. Powinna być jej rozkwitem. To okres, kiedy doskonale rozumiemy naszego psa, z którym spędziliśmy dobre i złe chwile ostatnich lat.