Pleszewianie walczyli w bitwie o Warszawę

W Żmigrodzie na pikniku historycznym swoje obozy rozbiły grupy rekonstrukcyjne z różnych stron Polski. Trwały przygotowania do niedzielnej inscenizacji. Pracowali dźwiękowcy i pirotechnicy.

Inscenizację obrony Warszawy rozegrano w przepięknej scenerii – w otoczeniu ruin zabytkowego pałacu, należącego niegdyś do arystokratycznego rodu von Hattzfeldów. Z tablicy pamiątkowej, znajdującej się na baszcie wynika, że w tym pałacu 9 lipca 1813 roku car rosyjski, król pruski oraz posłowie angielski i austriacki opracowali plan ostatecznego pokonania cesarza Napoleona. Pałac w Żmigrodzie został spalony w 1945 roku przez Armię Czerwoną. Dziś jest częściowo odrestaurowywany ze środków unijnych w ramach programu „Fundusze Europejskie dla rozwoju Dolnego Śląska”.

Na czas rekonstrukcji pałac zamienił się w bastion polskiej obrony. Teren walk przeszedł „małą” charakteryzację. Ustawiono barykady, a na przedpolu zbudowano wysunięte stanowisko ogniowe.

Inscenizacja rozpoczęła się o 14.30. Kolejne sceny przewijały się jak w filmie.

W polskim garnizonie trwa codzienna służba. Warty stoją na posterunkach. Inni żołnierze jedzą, czyszczą broń, palą papierosy i rozmawiają. Nagle na polskie pozycje spadają niemieckie pociski moździerzowe. Są pierwsi ranni. Sanitariusze przenoszą ich do punktu opatrunkowego. Ku polskim liniom zmierza „wykrawiony” oddział Batalionu Obrony Narodowej. Szczęśliwie docierają do swoich. Polski dowódca otrzymuje meldunek o zbliżaniu się Niemców. W garnizonie zostaje ogłoszony alarm. Na przedpolu pojawia się niemiecki zwiad motocyklowy, ale zostaje ostrzelany przez polską czujkę. Trwa krótka wymiana ognia. Niemiecki patrol wycofuje się. Jeden motocykl zostaje uszkodzony.

Do natarcia rusza niemiecka piechota. Podczas odwrotu czujki dwóch polskich żołnierzy pada od serii z karabinu maszynowego. Sanitariusze ścigają rannych. Oddziały Wehmachtu podchodzą coraz bliżej polskiej linii. Polacy wzmacniają obsadę barykad. Aby odeprzeć nieprzyjaciela obrońcy wyprowadzają kontrnatarcie z lewej flanki. Niemcy podciągają działo PAK 36 i ostrzeliwują polskie pozycje. Na barykadzie panuje chaos. Płonie pałac, w którym znajduje się sztab i szpital. Niemcy przypuszczą kolejny szturm.

Tym razem natarcie wspiera samochód pancerny sdkfz 222. Polacy próbują zniszczyć pancerkę ogniem z granatnika wz. 36 o kalibrze 47 mm, ale obsługa granatnika „ginie”. Część obrońców wycofuje się z barykady do pałacu i zajmuje pozycje strzeleckie w oknach budynku. Wreszcie celnym strzałem z karabinu przeciwpancernego wz. 35 typu Ur Polacy niszczą niemiecki pojazd pancerny, który staje w ogniu. Garstka obrońców barykady próbuje odeprzeć Niemców w walce na bagnety, ale „polegną” w nierównej walce. Polska załoga broni się heroicznie. Nieprzyjacielska artyleria ostrzeliwuje wyższe piętra pałacu.

Obrońcom zaczyna brakować amunicji, wielu żołnierzy jest rannych. „Straty” są duże. Strzały po polskiej stronie cichną. Zapada decyzja o poddaniu się. Polski dowódca w towarzystwie emisariusza z białą flagą wychodzi na rozmowy kapitulacyjne. Jedna z ostatnich scen: polscy żołnierze wychodzą z podniesionymi rękami, składają broń i idą do niemieckiej niewoli. Dwóch szeregowych próbuje uciec z kolumny jenieckiej, ale zostają „zastrzeleni” przez wartowników. Niemcy zrzucają polską flagę z pałacu. Tak kończy się blisko godzinna inscenizacja.

W widowisku wzięło udział ponad stu rekonstruktorów z następujących grup:

- Drużyna Tradycji 70 pp,

- GRH 7 DAK,

- GRH 58 pp,

- Towarzystwo Działań Historycznych im. Feliksa Pięty,

- SRH Wrzesień 39 (sekcja polska i niemiecka),

- GRH Posen,

- PGRH Warta,

- SRH Nordland,

- SMM West,

- Stowarzyszenie Miłośników Pojazdów Militarnych.

Głównymi organizatorami imprezy byli Marek i Tomasz Sztuk. Narratorem spektaklu historycznego był Michał Andrzejak.

DT 70 pp dziękuje gospodarzom za wspaniałe przyjęcie w Żmigrodzie, za dobre jedzenie z kuchni polowej i za udaną inscenizację. Mamy nadzieję, że spotkamy się za rok na III edycji „Bitwy Żmigrodzkiej”. Już jesteśmy ciekawi, jaki wymyślicie scenariusz? Dziękujemy koledze Remigiuszowi Ceroniowi za zrobienie doskonałego fotoreportażu z inscenizacji.