Zmarł Ryszard Szurkowski, legenda polskiego kolarstwa. W latach 70. ścigał się w Pleszewie

Dwukrotny srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich w drużynowej jeździe na czas (1972 i 1976), indywidualny mistrz świata na szosie (1973) i 2-krotnie drużynowy (1973 i 1975), 4-krotny zwycięzca Wyścigu Pokoju (1970, 1971, 1973, 1975), w którym przejechał 89 etapów, z czego 52 w koszulce lidera. Wygrał 13 etapów. 12 razy cieszył się ze zwycięstwa w Mistrzostwach Polski w wyścigach szosowych - to tylko najważniejsze sukcesy z długiej listy osiągnięć Ryszarda Szurkowskiego, kolarza, który "spełnił sportowe marzenia całych pokoleń". Dwukrotnie został wybrany najlepszym sportowcem Polski w plebiscycie "Przeglądu Sportowego" (1971 i 1973). Zajął 2. miejsce w Plebiscycie na Najlepszego Sportowca Polski XX wieku.

Po wspaniałej karierze zawodniczej, został trenerem kadry narodowej i olimpijskiej Polskiego Związku Kolarskiego, z którą święcił kolejne sukcesy: zwycięstwa Lecha Piaseckiego w Wyścigu Pokoju i na MŚ 1985, a także srebrny medali olimpijski drużyny w Seulu.

Ryszard Szurkowski przyszedł na świat 12 stycznia 1946 r. w Świebodowie koło Milicza. Był absolwentem Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu i tamtejszej AWF. Miał dwóch synów. Starszy, Norbert, zginął 11 września 2001 r. podczas ataku terrorystycznego na World Trade Center. Ryszard Szurkowski 10 czerwca 2018 roku doznał ciężkiego wypadku w Niemczech, w Kolonii, podczas wyścigu amatorów. - Nie jechałem zbyt szybko (...). Dwóch kolarzy przede mną szczepiło się kołami, ja walnąłem w nich i poleciałem na bruk, a z tyłu najechał na mnie peleton - opowiadał Szurkowski w rozmowie z "Przeglądem Sportowym". Po serii zabiegów został przeniesiony do ośrodka rehabilitacji w Dortmundzie. Potem udało się go przenieść do specjalistycznego ośrodka w Konstancinie. Od tego czasu trwała żmudna i kosztowna rehabilitacja legendarnego kolarza.

W latach 70. Ryszard Szurkowski dwa razy ścigał się w Pleszewie przy okazji Wyścigu Dookoła Polski. W 1971 r. kolarze mieli do przejechania 12 etapów. Czwartego dnia wyścigu zaplanowano jazdę indywidualną na czas. Zawodnicy rywalizowali na dystansie 23 km. - Kolarze wyruszyli z Jarocina, po ponad 20 minutach jazdy „wpadali” do Pleszewa, przejeżdżali przez Rynek, pędzili w dół ulicą Sienkiewicza i finiszowali na stadionie - opowiadał kilka lat temu na naszych łamach pleszewianin Wiesław Jarzębowski. Najszybciej trasę pokonał Francuz Ladislav Zakretta, który do przejechania tego dystansu potrzebował 29 minut i 3 sekund. Tuż za jego plecami uplasowali się nasi reprezentanci: Jerzy Żwirko i Tadeusz Mytnik. Wszystko działo się 19 lipca.

- Trzeba podkreślić, że na starcie stanęła ówczesna czołówka francuskich kolarzy amatorów, na czele z Regisem Ovionem, który zaledwie miesiąc później w szwajcarskiej miejscowości Mendrisio został mistrzem świata. Nasza drużyna w składzie: Edward Barcik, Stanisław Szozda, Jan Smyrak, Lucjan Lis zdobyła tam brązowy medal w jeździe drużynowej na czas. Był to pierwszy medal w historii polskiego kolarstwa - opowiadał pleszewianin.

Dzień później zawodnicy wyruszyli z Pleszewa do Rawicza. Etap liczył 103 km. Najszybciej z peletonu finiszował Lech Kluj. Tuż za jego plecami na metę wpadli: Stanisław Gazda i Wiesław Jezierski. Szurkowski był 6. Smyrak stracił koszulkę lidera na rzecz Żwirki. Dzień później odebrał mu ją Stanisław Szozda. Dwukrotny srebrny medalista olimpijski w jeździe drużynowej na czas nie pozwolił sobie odebrać prowadzenia w wyścigu i 25 lipca w Gliwicach mógł świętować końcowy triumf. Na drugim miejscu XXVIII edycję Wyścigu Dookoła Polski ukończył Jan Smyrak. Trzeci był Zakretta, jego rodak Ovion dopiero szósty. Klasyfikację górską i najaktywniejszego kolarza wygrał właśnie Ryszard Szurkowski. W klasyfikacji generalnej był 35.

Dwa lata później peleton znów zawitał do Pleszewa. Tym razem po raz drugi w mieście usytuowano start etapu. Rangę wydarzenia potęgował fakt, że było to dwunasty, ostatni akt wyścigu. Liderem był Lucjan Lis, który o 1 min. i 55 s. wyprzedzał swojego wielkiego rywala - Ryszarda Szurkowskiego. A ten prowadził zdecydowanie w klasyfikacji na najaktywniejszego kolarza, co gwarantowało mu minutę bonifikaty. Gdyby wygrał etap otrzymałby w nagrodę kolejne 30 s. Więc do odrobienia na trasie pozostawało jedynie 26 s. Taki scenariusz był możliwy do zrealizowania. Na pierwszej „czasówce” XXX edycji Wyścigu Dookoła Polski Szurkowski pokonał Lisa aż o 77 s.

Był 21 lipca 1973 r. Trasa ostatniego etapu liczyła 32 km i wiodła do Kalisza. Ostatecznie Lucjan Lis obronił swoją przewagę, co było małą niespodzianką. Wyprzedził Szurkowskiego o 9 s. i wygrał cały wyścig z przewagą ponad minuty. Po sukces etapowy sięgnął Tadeusz Mytnik. Z trasą uporał się w czasie 43.20. Szurkowski ukończył wyścig na 2. miejscu, ale znów wygrał klasyfikację na najaktywniejszego, a także najszybszego kolarza.

POLECAMY RÓWNIEŻ:

Duńscy szczypiorniści obronili tytuł mistrzów świata! W finale pokonali Szwedów 26:24