Pleszew - Mam szczerą wolę - 100 lat ZHP

„Mam szczerą wolę całym życiem pełnić służbę Bogu i Polsce, nieść chętną pomoc bliźnim i być posłusznym Prawu Harcerskiemu”
Harcerstwo istnieje na ziemiach polskich od stu lat. W tym czasie miliony dziewcząt i chłopców przeżyły swoją wielką harcerską przygodę.

Harcerstwo to coś więcej niż organizacja młodzieżowa, to spontaniczny ruch społeczny, kształtujący postawy i charaktery, wychowujący gorących patriotów i aktywnych obywateli. Harcerstwo to służba, braterstwo i praca nad sobą, wszystko po to, aby jak najlepiej poznać otaczający nas świat, aby w pełni korzystać z możliwości, jakie niesie ze sobą życie.

Harcerstwo jest sposobem na życie pełne przygód i dobrowolnie przyjętych obowiązków, życie zgodne z ideałami zawartymi w Prawie i Przyrzeczeniu. Ideały te wywodzą się z uniwersalnych, kulturowych i etycznych wartości chrześcijańskich. Określają harcerską postawę, którą charakteryzuje radość i pogoda ducha, prawdomówność, niesienie pomocy innym, sprawiedliwość, samorządność, tolerancja. W trakcie harców, zabaw, przygód i pracy każdy z nas kształtuje w sobie cechy, które później, w dorosłym życiu, pozwolą nazwać go dobrym człowiekiem.

Większość dorosłych dziś Polaków należała kiedyś do harcerstwa lub w inny sposób zetknęła się z naszym ruchem. Jeśli nawet był to tylko epizod w ich życiu, pozostało dobre wspomnienie, przeświadczenie, że to działanie potrzebne i pożyteczne. Słowa: harcerka i harcerz przywołują wyobrażenie uczynnej, życzliwej dziewczyny i dzielnego, zaradnego chłopca, takich, na których można liczyć w rożnych sytuacjach życiowych. Takie przekonanie to kredyt zaufania, którego nie można zawieść. Zaufanie to nie jest bezpodstawne. W ciągu wielu lat harcerze udowodnili, że są zawsze i wszędzie tam, gdzie potrzebuje ich ojczyzna i jej mieszkańcy. Tysiące harcerek i harcerzy oddało życie w walce za Polskę, a wczasach pokoju dziewczęta i chłopcy, w harcerskich mundurach, pomagali starszym i słabszym, doświadczonym przez los i klęski żywiołowe, niepełnosprawnym kolegom i rówieśnikom w nauce.

Przyrzeczenie harcerskie i krzyż na mundurze… to dopiero początek działania w zastępie i drużynie, zdobywanie kolejnych etapów wtajemniczenia – stopni harcerskich, potem instruktorskich, a także przygotowania do objęcia odpowiedzialnych funkcji: zastępowego, przybocznego, drużynowego, namiestnika, komendanta hufca. To na pewno barwne, pełne przygód i bogate w przyjaciół życie…
Chwila przyrzeczenia, na którą czekamy, jego rota, pamiętana przez lata… Krzyż harcerski i lilijka, w której tyle treści zawarł Lord Robert Baden-Powell (założyciel scoutingu) blask ogniska, ciepło bijące od żaru i niezapomniany uścisk ręki w pożegnalnym kręgu. Duch harcerstwa i jego ideały, tradycje, symbole, Przyrzeczenie i Prawo sprawiają, że harcerstwo to nie tylko przygoda, lecz także sposób na życie.

Dziś, kiedy nasza organizacja obchodzi setne urodziny, stajemy przed bardzo ważnymi pytaniami: jakie było to minione stulecie, co wniosło, czego nas nauczyło, a także kim dzięki niemu jesteśmy jako organizacja i jako harcerze, jaki kierunek mamy obrać teraz, wchodząc w to nowe stulecie, co chcemy osiągnąć i co tym razem dać ojczyźnie i społeczeństwu poprzez swoje dziania.
Harcerstwo od pewnego czasu wychodzi naprzeciw nowemu, jako organizacja staramy się spełniać oczekiwania społeczeństwa i otwierać się na nowe technologie i formy spędzania czasu przez młodych ludzi. Zaspokojenie potrzeb młodego człowieka oferując mu zajęcia, które będą atrakcyjne, a przy tym umożliwia jego prawidłowy rozwój, poszerzą wiedzą i umiejętności jest to niezwykle trudne zadanie w dobie globalnej komputeryzacji i telekomunikacji, a także w momencie, kiedy mamy szereg innych zajęć, z których korzystają dzieci i młodzież.

„Naszą misją jest wychowywanie młodego człowieka, czyli wspieranie go we wszechstronnym rozwoju i kształtowaniu charakteru przez stawianie wyzwań ”.
Aby w owym wspieraniu być skutecznym, stale rozwijamy się i uczymy, skutecznie wspierać może jedynie organizacja do tego rzetelnie przygotowana, taka, która stale pokonuje własne niedoskonałości i ograniczenia. Organizacja wyrazista, z kompetentną i ideową kadrą. Kadrą, która chce i może stać się dla młodego człowieka autorytetem, przewodnikiem, przyjacielem. Wspieramy drugiego człowieka, czyli pomagamy mu, wskazujemy, umożliwiamy – jednakże wybór drogi i stylu życia należą do tego, kogo prowadzimy harcerską ścieżką. W ten sposób uczymy samodzielności i zachęcamy młodego człowieka do brania odpowiedzialności za własne decyzje, działania, własny rozwój. Naszymi działaniami nie konkurujemy z rodzicami i rodziną. Rodziców traktujemy jako pierwszych, najważniejszych wychowawców, dlatego naszą pracę wychowawczą prowadzimy w stałej współpracy z nimi. ZHP istnieje nie po to, by doskonalić strukturę, przepływ informacji oraz proponować coraz ciekawsze i atrakcyjniejsze rozwiązania metodyczne dla nich samych. Wszystko to ma sens tylko wtedy, gdy służy wspieraniu młodego człowieka.

Przy wątpliwościach, czym ZHP rzeczywiście powinno się zajmować, należy postawić sobie pytanie, na ile owe działania służą wspieraniu młodego człowieka w rozwoju. Tak budujemy organizację, układamy pracę, tworzymy program czy dzielimy zadania, aby umożliwiać wszechstronny - duchowy, emocjonalny, intelektualny, społeczny i fizyczny - rozwój. Patrzymy na człowieka jako na pewną całość – i wspieramy go w rozwoju każdego z owych aspektów. Dopiero takie holistyczne podejście do kwestii wychowania umożliwia kształtowanie postaw, naukę oraz doskonalenie umiejętności. Wyróżnia nas i jest dla nas cenne to, że te wszystkie sfery rozwoju są dla nas obiektem troski jednocześnie, stale i równoważnie.

Kształtowanie charakteru wymaga aktywnej postawy wobec siebie samego i otaczającej rzeczywistości. Jesteśmy elementami większej całości – funkcjonujemy wśród innych ludzi, w określonych warunkach, spotykamy się z różnorodnymi postawami wobec życia. Chcemy przygotować młodego człowieka do samodzielnego stawiania sobie coraz wyżej poprzeczki. Do wymagania od siebie i niezgody na bylejakość. Ważne dla nas są umiejętności, wiedza, przeżycia. Ale mają one być narzędziem do kształtowania charakteru, a nie to kształtowanie zastąpić.
Nasza lokalna harcerska brać obchody 100-lecia harcerstwa uczciła bardzo aktywnie. Zlot 100-lecia ZHP w Krakowie, Rajd Granica w Karkonoszach, biwaki, festyny, zbiórki tematyczne i inne formy aktywności lokalnych harcerzy w tym niezwykłym dla nas roku były przepełnione właśnie tą nadrzędna myślą: ZHP ma 100 Lat!!!

Między 16 – 24 sierpnia na krakowskich błoniach odbył się Zlot 100-lecia Harcerstwa. Podobóz Hufca Pleszew liczył 20 osób, które przez osiem dni miało przyjemność wraz z blisko 9000 innych harcerzy i scoutów z całego świata spędzić czas w atmosferze przyjaźni i braterstwa. Atrakcyjne zajęcia, spotkania z ciekawymi ludźmi, konferencje, sejmiki, dyskusje, wycieczki i sam Kraków w te kilka sierpniowych dni stały się harcerską stolicą Polski.
Kolejnym wyjazdem był 18 Rajd Granica w Karkonoszach, gdzie osiem osób miało okazję zmagać się na trasie pionu wędrowniczego (16-25lat). Spośród 22 patroli w tej grupie wiekowej nasza delegacja zdobyła trzecie miejsce, co przy okazji 100-lecia ZHP jest równie ważnym wydarzeniem. Długie górskie wędrówki, zadania intelektualne, manualne, wymagające szerokiej wiedzy harcerskiej, to tylko nieliczne elementy tego rajdu.

Harcerstwo, wchodząc w nowe stulecie, niesie ze sobą wiele zmian. Chcemy jako organizacja wychowująca młodzież otworzyć się na jej potrzeby. Zajmujemy się formami, jakie do tej pory nie miały miejsca bytu. W naszym środowisku harcerze uprawiają survival, wspinaczkę na sztucznej ściance, zajmują się strzelaniem z broni typu KBKS, elektrycznymi i gazowymi replikami broni typu ASG, jeżdżą na spływy kajakowe, co raz więcej próbuje skoków spadochronowych, zdobywa uprawnienia opiekunów w placówkach wypoczynku dzieci i młodzieży, uprawnienia medyczne, takie jak brązowa i srebrna odznaka ratownictwa medycznego, tworzy zastęp ratowniczo-pożarniczy, ale nie zapomina także o wielu technikach harcerskich, takich jak biwakowanie, przyrodoznawstwo, terenoznawstwo, szyfry i obozownictwo.

Wszystkie powyższe zajęcia rozwijają u młodego człowieka zakres wielu umiejętności, których zastosowanie znajdą w dorosłym życiu. Rozwijamy nie tylko ciało, ale także ducha. Poprzez zabawę i inne formy uczymy tolerancji, uświadamiamy młodemu człowiekowi, kim jest współczesny patriota, aktywizujemy społecznie i charytatywnie. Uczymy odpowiedzialności za siebie i bliźnich. Staramy się w realizować naszą misję, jaką jest właśnie wychowanie młodego człowieka i rozwijanie jego osobowości. Dla nas, harcerzy, każdy inny człowiek, nie tylko ten w szarym mundurze, to brat i siostra, bez względu na wiek, przekonania, wyznanie, bez względu na wygląd, wiedzę i umiejętności, każdy jest dla nas bliskim partnerem do zabawy, pracy i pomocy drugiemu człowiekowi. Nowe stulecie, to nowe wyzwania, to nowe przygody i kolejne zastępy młodych ludzi, zakładające, jak przed stu laty, szare harcerskie mundury by być kimś, kimś wyjątkowym, kim jest właśnie harcerz.

www.pleszew.zhp.wlkp.pl

Z harcerskim pozdrowieniem Czuwaj!
Przewodnik Przemysław Kubiak.