Murale wdzierają się do Pleszewa! Wyjątkowe malowidło ma powstać na jednej ze ścian kamienicy na pleszewskim Rynku

Murale wdzierają się do Pleszewa! Nie bez powodu! Sztuka uliczna ożywia przestrzeń i sprawia, że staje się ona bardziej atrakcyjna dla jej mieszkańców. Wkomponowanie wielkoformatowego malarstwa w codzienne otoczenie – mury budynków – mimochodem otwiera nasze głowy na nowe doznania i zmienia sposób myślenia o mieście. Mieście, jako galerii sztuki na otwartym powietrzu.

Już za kilka miesięcy jedną ze ścian kamienicy na pleszewskim Rynku ma pokryć mural upamiętniający Mariana Bogusza. Pomysł na jego powstanie zrodził się już w grudniu ubiegłego roku. Jego inicjatorami byli: pleszewski artysta Sławomir Danielski oraz Zajezdnia Kultury. Samo opracowanie koncepcji trwało kilka tygodni. Następnie trzeba było przygotować projekt, który prezentujemy jako pierwsi.

- Całość muralu ma zostać utrzymana w stylu reprezentowanym przez Sławka Danielskiego - zaznacza Anna Bogacz, rzecznik Urzędu Miasta i Gminy Pleszew. I dodaje, że obecnie projekt muralu został przedstawiony burmistrzowi Miasta i Gminy Pleszew, konserwatorowi zabytków oraz wspólnocie mieszkaniowej. - Czekamy na akceptację wszystkich stron - zaznacza.

Urodzony 25 marca 1920 w Pleszewie; zmarł 12 lutego 1980 w Warszawie.
Malarz, rzeźbiarz, autor realizacji przestrzennych, scenograf, aktywny animator życia artystycznego, inicjator wydarzeń artystycznych. Dzieciństwo i młodość spędził w Pleszewie, maturę zdał w Liceum Ogólnokształcącym im. St. Staszica w 1939 roku. Wykształcenie artystyczne w zakresie malarstwa zdobywał w latach 1946-1948 w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowniach prof. J. Cybisa i prof. J. Sokołowskiego. Współzałożyciel Klubu Młodych Artystów i Naukowców (1947-1949), „Grupy 55”, skupiającej artystów, głównie malarzy (Marian Bogusz, Zbigniew Dłubak, Kajetan Sosnowski, Andrzej Zaborowski Barbara Zbrożyna). Jego malarstwo w latach 40. XX wieku bliskie było założeniom surrealizmu, a w następnej dekadzie przybrało wyraz napięć właściwych nurtowi metaforycznemu, a także abstrakcyjnemu, zaś w kolejnym okresie, po przejściu przez eksperymenty malarstwa materii i malarstwa gestu, przybrało formę harmonijnych kompozycji tworzonych w układach linearno-geometrycznych. Był również autorem form przestrzennych, wyimaginowanej, mentalnej przestrzeni, charakteryzującej się wyznaczeniem funkcji koloru, skierowanego na światło, i grubą, sfałdowaną fakturę, którą odcinał się od gładkich płaszczyzn tła. Artysta prowadził aktywną działalność inicjatorską i organizacyjną w walce o wolną, nowatorską postawę w sztuce. Współorganizował I Wystawę Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948 r. Był kierownikiem awangardowej Galerii Krzywego Koła w Warszawie (1956-1965), Plenerów w Osiekach (1963), Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965). Organizował działania takie jak: Propozycja dla Warszawy (1972) czy Lubelskie Spotkania Plastyczne (1976-1978).