Jesteśmy na półmetku 63. Kaliskich Spotkań Teatralnych. Co do tej pory zobaczyliśmy? I co szczególnie było warte uwagi?

Kaliskie Spotkania Teatralne to najstarszy festiwal teatralny w Polsce i jedyny, który w centrum uwagi stawia aktorów. Każdy dzień 63. KST ma swoją nazwę - klamrę łączącą prezentowane spektakle. Do tej pory były to: "Magnetyczni mężczyźni", "Maski", "Pany i chamy" oraz "Wieszcze wiecznie żywi".

Wśród zaprezentowanych spektakli warto zwrócić uwagę na niezwykle intensywne, wymagające zarówno od widza, jak i aktorów, "Gusła" z Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze, opartego na "Dziadach". Takiego Mickiewicza nie widuje się często. Niesamowite kostiumy Adama Łuckiego, wyjątkowe światło i muzyka na żywo oraz imponujący aktorski wysiłek, które nie pozostawiają widza obojętnym.

Za reżyserię tego widowiska odpowiada Grzegorz Bral, twórca Teatru Pieśni Kozła we Wrocławiu. A zaczęło się od prezentacji w lubuskich wioskach. Spektakl w obecnej formie narodził się później.

- Grzegorz powiedział, że potrzebuje wariatów. Wybraliśmy ekipę ludzi oddanych, którzy o nic więcej nie pytali - wspomina Robert Czechowski, dyrektor Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze, a także były dyrektor Bogusławskiego. - Graliśmy w kościółkach, pod lasami, przy stodołach, w remizach. To było przepiekne, bo wróciliśmy do źródeł.

Co by było, gdyby Halka przemówiła? Gdyby pozwoliła sobie na kobiecą, słuszną wściekłość? Autorki spektaklu "Halka" - reżyserka Anna Smolar i dramaturżka Natalia Fiedorczuk - mierzą się z przeformułowaniem treści i opracowaniem nowej formy klasycznego dzieła. Halka opowiedziana na nowo. Spektakl zespołu z Narodowego Starego Teatru im. H. Modrzejewskiej w Krakowie sprawia, że ręce same składają się do oklasków. Trudno tutaj znaleźć wyraźnie słabą rolę.

- To miły powrót do Kalisza - mówi aktor Łukasz Stawarczyk, odtwórca roli Jontka. - Festiwal jest wyjątkowy, to święto dla aktora, wszystko jest na nim sfokusowane. Nie ma takich rzeczy w Polsce.

Burzliwe relacje między sztuką i polityką, między osobistymi ambicjami a odpowiedzialnością moralną. Choć akcja sztuki "Sceny z egzekucji" dzieje się w XVI-wiecznej Republice Weneckiej, dramat jest bardzo aktualny. Doża zleca malarce Galactii namalowanie obrazu uwieczniającego zwycięstwo nad Turkami w bitwie pod Lepanto, tyle że wizja artystki diametralnie różni się od oczekiwań Doży i Kościoła. Zespół Teatru Wybrzeże w Gdańsku daje widzowi półtorej godziny przejmującego zderzenia artysty z mecenasem. Mija ładnych parę minut po spektaklu zanim puszcza ściśnięty żołądek.

- Słyszy się tę ciszę na widowni. To niezwykłe - mówi Ewa Jendrzejewska, odtwórczyni roli Galactii. - To potrzebne w dzisiejszych czasach przedstawienie, na pewno nie jest łatwe i przyjemne w odbiorze. Nie ma telebimów, nie masz szału, jest nagość, ale ona w kontekście malarstwa bardzo się tłumaczy.

Dziewięć dni, szesnaście tytułów i ponad stu siedemdziesięciu artystów z całej Polski! 63. edycja KST jest dużym przedsięwzięciem.

- Festiwal w tym roku jest bardzo nasycony emocjami - tłumaczy Bartosz Zaczykiewicz, dyrektor Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu.

Każdego dnia po spektaklach widzowie mają okazję wziąć udział w spotkaniach z artystami, które prowadzi Jacek Wakar - krytyk teatralny, dziennikarz, szef redakcji kultury w PAP. Po rozmowach z twórcami w klubie festiwalowym Kontrabas Cafe mają miejsce koncerty na żywo pod szyldem “Nocna muzyka”.

Jak co roku, jury przyzna nagrody dla najlepszych aktorek i aktorów w kilku kategoriach - Grand Prix, indywidualne nagrody aktorskie, nagrodę za wybitną rolę epizodyczną, nagrodę dla młodej aktorki i młodego aktora oraz wyróżnienia aktorskie.

Werdykt poznamy wieczorem w sobotę, 13 maja, na uroczystej gali zakończenia festiwalu.